Badania krwi
Podstawowym badaniem diagnostycznym dla stwierdza poziomu hormonów tarczycy w organizmie jest badanie z krwi. Zaleca się wykonanie go jeszcze przed planowaną ciążą, aby upewnić się, że kobieta nie potrzebuje dodatkowej opieki endokrynologa. W takim przypadku podstawowym badaniem - na które można dostać skierowanie, bądź które bez problemu da się wykonać prywatnie - jest badanie poziomu TSH.
U kobiet, które już zaszły w ciążę, badanie samego poziomu TSH mija się z celem, jako że hormon ten ma znaczne wahania zwłaszcza w pierwszym trymestrze ciąży. W takim przypadku dokonuje się również bardziej szczegółowych badań markerów znanych pod nazwami fT3 oraz fT4. To one pozwalają określić, czy tarczyca faktycznie działa nieprawidłowo, czy tylko poziom TSH ulegający wahaniom w okresie ciąży podał fałszywie negatywny wynik.
Dalsza diagnostyka tarczycy
W przypadku stwierdzenia jakichkolwiek nieprawidłowości w podstawowym badaniu krwi lekarz endokrynolog zaleca dalsze badania. Często są to bardziej szczegółowe oceny wyników morfologii, a czasami również badanie w poszukiwaniu przyczyn, dla których występują zaburzenia poziomu TSH we krwi. Istnieje możliwość wykonywania również USG woli - zazwyczaj jednak wykonuje się je, gdy dochodzi do przerostu tego organu.
Generalnie zarówno niedoczynność tarczycy, jak również i nadczynność tarczycy mogą występować w zestawie z innymi chorobami. Z tego powodu bardzo istotne jest, aby kobieta była gruntowanie przebadana, bo pozwala to na ocenę, czy problemem są jedynie zaburzenia pracy tarczycy, czy może dochodzi do poważniejszych grup schorzeń.
Leczenie tarczycy przed ciążą oraz w jej trakcie
Najlepiej dla kobiety planującej ciążę będzie, gdy leczenie tarczycy nastąpi przed momentem zajścia w ciążę. W takim przypadku zazwyczaj reguluje się poziom hormonów, a dopiero, gdy jest on na stały - można myśleć o poczęciu dziecka. Istotne jest, aby uświadomić sobie, że zmiany w poziomie hormonów tarczycy mogą mieć znaczny wpływ na dziecko zwłaszcza w pierwszym trymestrze ciąży. Nieprawidłowy poziom hormonów często jest również przyczyną poronień, obumarcia płodu czy śmierci noworodka już po porodzie.
Jeśli kobieta dotychczas chorująca, ale mająca ustabilizowany poziom hormonów zachodzi w ciążę, to zwykle pozostaje dodatkowo pod opieką endokrynologa, który sprawdza poziom hormonów w tym okresie. Najgorsza sytuacja ma miejsce, gdy niedoczynność albo nadczynność tarczycy zostają stwierdzone w chwili, gdy kobieta jest już w ciąży - a nie było podejmowane wcześniej żadne leczenie.
W niektórych przypadkach nie stosuje się w ogóle leczenia, a jedynie modyfikację diety - i jest to uzasadnione w przypadkach, gdy wahania hormonów zanikają samoistnie po pierwszym trymestrze. W innych przypadkach podaje się leki, które mają niewielki wpływ na sam płód - ich poziom zwiększa się po narodzinach dziecka. Zakazane jest w okresie ciąży leczenie jodem promieniotwórczym, które w innych przypadkach jest odnosi dobre rezultaty.
Artykuł ten powstał dzięki współpracy z portalem Leczymytarczyce.pl - artykuły, rady i zalecenia na temat tarczycy w ciąży, u dzieci i jej leczenia.
Masz swoją opinię na ten temat? Tu jest miejsce, gdzie możesz ją wyrazić! Pisz, komentuj i dyskutuj. Pamiętaj o tym, że nie będą tolerowane niecenzuralne wypowiedzi i wulgaryzmy.
